به نقل از «ایمنا»

تبدیل زباله به انرژی و ارزش‌آفرینی برای شهرها

تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۵۴۸۸۸

مدیریت زباله یک چالش مبرم برای شهرهای سراسر جهان است و ارائه راه‌حل‌های نوآورانه یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مسئولان شهری است. تبدیل زباله به انرژی یکی از راه‌حل‌هایی است که در سال‌های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، در حال حاضر تبدیل زباله به انرژی (WtE) به عنوان یک فناوری پیشرفته و قابل اعتماد در سراسر جهان مطرح است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این فناوری بخشی از زباله‌های شهری، خانگی و صنعتی را که قابل بازیافت نیستند مورد هدف قرار می‌دهد و در عین حال که راهی برای کاهش حجم زباله‌های ارسالی به محل دفن زباله است، با تولید انرژی پاک به اهداف پایداری و تقویت اقتصاد چرخشی نیز کمک می‌کند.

زباله‌هایی که به محل دفن زباله می‌روند، اگر برای تولید انرژی سوزانده شوند متان تولید می‌کنند که یک گاز گلخانه‌ای است اما تأثیر آن در افزایش دمای کره زمین ۵۶ برابر کمتر از دی‌اکسیدکربن است.

جایگزینی دفن زباله با WtE، راهی برای پیشگیری از آلودگی زیست‌محیطی

دفن زباله آخرین راه‌حل برای مدیریت پسماند در سلسله مراتب پسماند اروپا است و اتحادیه اروپا اهداف بسیار بلندپروازانه‌ای را برای کاهش دفن زباله تعیین کرده است، طبق این چشم‌انداز، تا سال ۲۰۳۵ کمتر از ۱۰ درصد از زباله‌های شهری دفن می‌شود. با جابه‌جایی زباله از محل دفن به کارخانجات WtE، آلودگی خاک و آب‌های زیرزمینی که ناشی از مواد شیمیایی مضر منتشر شده از زباله‌ها در هوا و آب است به شدت کاهش می‌یابد. لازم به ذکر است که مقررات اتحادیه اروپا و قوانین ملی محدودیت‌های بسیار سختگیرانه‌ای را برای این بخش تعیین کرده‌اند که تضمین می‌کند انتشار گازهای گلخانه‌ای به حداقل برسد، کیفیت هوا بهبود یابد و نگرانی‌های مربوط به سلامت عمومی و اثرات زیست محیطی برطرف می‌شود.

مزایای تبدیل زباله به انرژی

بازیابی انرژی: کارخانه‌های WtE زباله‌های غیرقابل بازیافت را به انرژی در قالب گرما، بخار، برق و سوخت تبدیل و سپس بین کاربران نهایی توزیع می‌کنند. این منبع انرژی پاک، وابستگی شهرها به سوخت‌های فسیلی را کاهش می‌دهد و به رسیدن به اهداف انرژی‌های تجدیدپذیر کمک می‌کند. در بسیاری از شهرهای اتحادیه اروپا، WtE در حال حاضر بیش از نیمی از تقاضای انرژی را پوشش می‌دهد که نه‌تنها خانه‌های خصوصی، بلکه دفاتر، مدارس، بیمارستان‌ها و صنایع را تأمین می‌کند. علاوه بر این، انرژی تولید شده توسط این نیروگاه‌ها به عنوان مکمل ارزشمندی برای سایر منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد و خورشید است که همیشه در دسترس نیستند.

کاهش تغییرات شدید آب‌وهوا: علاوه بر صرفه‌جویی در انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از جایگزینی سوخت‌های فسیلی، WtE با انتقال زباله‌ها از محل‌های دفن زباله و تصفیه بقایای فرآیند احتراق نیز انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، بسیاری از کارخانه‌های WtE در حال بررسی فناوری‌های استفاده و ذخیره‌سازی کربن هستند که قابلیت کاهش هرچه بیشتر ردپای کربن این بخش را دارد.

بستن حلقه در اقتصاد چرخشی: شهرهای اروپایی اصول اقتصاد چرخشی (دورانی) را پذیرفته‌اند که در آن منابع، مورد استفاده مجدد و بازیافت قرار می‌گیرند. WtE با دریافت انرژی از زباله‌هایی که در غیر این صورت ممکن است دور ریخته شوند، در این چارچوب قرار می‌گیرد. گرمای تولید شده طی فرآیند سوزاندن را می‌توان برای گرمایش منطقه‌ای استفاده کرد و بهره‌وری انرژی را افزایش داد. کربن جذب شده از WtE می‌تواند برای تولید مواد، سوخت و بسیاری از کاربردهای دیگر از جمله گلخانه‌ها استفاده شود و همه این موارد، در حالی است که زنجیره غذایی را دست نخورده نگه می‌دارد زیرا WtE از محصولات غذایی برای تولید انرژی زیستی استفاده نمی‌کند.

توانمندسازی جوامع: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تبدیل زباله به انرژی نه‌تنها مدیریت زباله را بهبود می‌بخشد، بلکه اقتصاد محلی را نیز تقویت می‌کند. ساخت، بهره‌برداری و نگهداری این تأسیسات باعث ایجاد شغل، حمایت از جوامع و رشد اقتصادی می‌شود. علاوه بر این، در سال‌های اخیر به دلیل پیشرفت در فناوری و افزایش آگاهی‌های زیست محیطی، استقبال عمومی از سوزاندن زباله و این قبیل مشارکت‌های اجتماعی افزایش یافته است.

البته این روش نیز معایبی دارد که مهم‌ترین آن انتشار دی‌اکسیدکربن ناشی از فرایند سوزاندن زباله است، هر ۵۰۰ کارخانه WtE سالانه نزدیک به ۵۲ میلیون تن دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند. در مناطقی مانند چین که رهبر جهانی در بازیافت انرژی است و همچنان به افتتاح نیروگاه‌های جدید ادامه می‌دهد، این مشکل با سیاست‌های کاهش ضایعات قابل حل است.

بر اساس آمار، بر حسب میزان زباله‌های شهری استفاده شده در WtE، کشورهای ژاپن (۷۵ درصد)، دانمارک (۶۷ درصد)، بلژیک (۴۸ درصد)، سوئیس (۴۷ درصد) و انگلیس (۴۲ درصد) در صدر فهرست کشورهایی قرار دارند که استفاده از انرژی زباله را در رأس اهداف محیط زیستی خود گنجانده‌اند. فهرست شهرهایی که سهم برجسته‌ای در تبدیل زباله به انرژی دارند به شرح زیر است:

کارخانه اشپیتلا در وین، سالانه ۲۵۰ هزار تن زباله می‌سوزاند تا ۵۰۰ گیگاوات‌ساعت گرما و ۶۰ گیگاوات‌ساعت برق تولید کند.

ظرفیت تولیدی کارخانه مایشیما واقع در یک جزیره مصنوعی در اوزاکا، ۳۲ مگاوات است و طراحی هنری آن هر سال ۱۲ هزار بازدیدکننده را به خود جذب می‌کند.

کارخانه Isséane که در زیرزمینی اطراف پاریس واقع شده است، قادر است نیم میلیون تن زباله در سال بسوزاند.

در مینیاپولیس آمریکا، کارخانه هنپین ۲۷ درصد از زباله‌های شهر را برای تولید انرژی استفاده می‌کند.

در کپنهاگ، کارخانه Amager Bakke/Copenhill سالانه ۴۴۰ هزار تن زباله می‌سوزاند و انرژی گرمایشی ۱۵۰ هزار خانه را تأمین می‌کند.

در ادامه تجهیزات نیروگاه‌های WtE در پاریس و استکهلم، شهرهای نمونه مدیریت پسماند جهان بررسی می‌شود.

کارخانه Isséane در پاریس

این کارخانه که توسط بسیاری از هیئت‌های فرانسوی و خارجی به عنوان یک مدل موفق مدیریت پسماند بازدید می‌شود، فعالیت خود را از سال ۲۰۰۷ آغاز کرده است و یکی از جدیدترین و پرظرفیت‌ترین کارخانه‌های زباله‌سوز در فرانسه به شمار می‌رود. این کارخانه فقط برای تبدیل زباله به انرژی کاربرد ندارد بلکه شامل یک مرکز تفکیک برای پسماند قابل بازیافت نیز هست. اما اهمیت دو فعالیت مشابه نیست، ظرفیت بخش زباله سوز ۵۱۰ هزار تن در سال است، درحالی‌که مرکز تفکیک زباله تنها ۲۳ هزار تن در سال را مدیریت می‌کند و این اختلاف نشان دهنده سیاست کلی فرانسه برای تبدیل زباله به انرژی است.

این کارخانه با معماری شهری متراکم پاریس مطابقت دارد و بر خلاف کارخانجات قدیمی ظاهرش در تضاد با محیط اطراف نیست. پردازش خشک گازهای زائد در این مکان، از تشکیل دودهای قابل مشاهده از بیرون کارخانه جلوگیری می‌کند. به تازگی شرکت‌های بزرگی مانند مایکروسافت دفاتر خود را در نزدیکی این کارخانه مستقر کرده‌اند تا از امکانات گرمایشی آن نیز بهره ببرند. همان‌طور که گفته شد WtE یک فناوری تولید بی وقفه انرژی است که به اقتصاد چرخشی کمک می‌کند و (بسته به سال) برای ۸۰ هزار تا ۱۰۰ هزار خانه فراهم می‌کند.

در نهایت، Isséane مانند همه کارخانه‌های WtE زباله‌های جامدی تولید می‌کند که بعد از تصفیه به عنوان سرباره جمع‌آوری می‌شوند. بعضی از مواد نیز از پسماندهای باقیمانده در پایان فرآیند احتراق بازیافت می‌شوند، مانند فلزات آهنی و غیرآهنی. اگرچه این نوع مواد نیز آلاینده هستند، اما تابع قوانین بسیار سختگیرانه اتحادیه اروپا هستند و اگر هیچ مورد مصرفی برای آنها پیدا نشود، به عنوان زیرساخت جاده‌ای استفاده می‌شوند یا به محل دفن زباله منتقل می‌شوند.

نیروگاه لینشوپینگ در استکهلم

یک شرکت دولتی در شهر لینکوپینگ در فاصله ۱۲۵ مایلی جنوب استکهلم یکی از ۳۴ نیروگاه انرژی WtE در سوئد را اداره می‌کند که به جای سوزاندن زغال‌سنگ یا گاز، زباله‌ها را می‌سوزاند. به گفته این شرکت، چهار تن زباله قابلیت تولید انرژی معادل یک تن نفت، ۱.۶ تن زغال سنگ یا پنج تن زباله چوب را دارد. به گفته انجمن مدیریت پسماند سوئد، کمتر از یک درصد از زباله‌های خانگی در این کشور راهی محل دفن زباله می‌شود و به همین دلیل است که این کشور در مدیریت پسماند شهرت جهانی دارد.

حدود ۴۹ درصد از زباله‌های خانگی بازیافت می‌شوند و ۵۰ درصد زباله‌ها در نیروگاه‌ها سوزانده می‌شوند تا توربین‌های بخار مولد برق را به جریان بیندازد. هرچند زباله‌ها بخش کوچکی از منبع انرژی کلی سوئد را تشکیل می‌دهند (نزدیک به ۸۳ درصد از برق سوئد از از انرژی آبی و هسته‌ای و هفت درصد از انرژی بادی تأمین می‌شود) اما گرمایش لازم برای مسکن نزدیک به ۱۰ میلیون از افراد ساکن در این کشور را تأمین می‌کنند. به گفته انجمن مدیریت پسماند سوئد، انرژی حاصل از سوزاندن زباله برای گرمایش ۱.۲۵ میلیون آپارتمان و برق ۶۸۰ هزار آپارتمان کافی است.

نیروگاه‌های معمولی اغلب دارای برج‌های خنک کننده بزرگی هستند که گرمای اضافی را دفع می‌کنند، بنابراین تنها حدود ۴۰ درصد انرژی به طور کامل مصرف می‌شود. نیروگاه زباله در لینشوپینگ که برق تولید می‌کند و آب را برای مصارف خانگی و تجاری گرم می‌کند، ۹۰ درصد از کل انرژی را مهار می‌کند. این منبع آب گرم حمام، آشپزخانه و گرمایش مرکزی رادیاتورها را تأمین می‌کند. این سیستم متمرکز "گرمایش منطقه‌ای" بسیاری از ساختمان‌ها را در سوئد گرم می‌کند.

علاوه بر گرما و برق، نیروگاه لینشوپینگ بیوگاز متان را از ۱۰۰ هزار تن مواد غذایی و ضایعات آلی در سال برداشت می‌کند. این بیوگاز، انرژی بیش از ۲۰۰ اتوبوس شهری در این شهرستان و همچنین ناوگان کامیون‌های جمع‌آوری زباله و بعضی تاکسی‌ها و خودروهای شخصی را تأمین می‌کند. سوئد با افزایش استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر قصد دارد انتشار خالص گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۴۵ به صفر برساند.

کد خبر 728188

منبع: ایمنا

کلیدواژه: تبدیل زباله به انرژی تبدیل زباله به سوخت مدیریت پسماند اهمیت مدیریت پسماند مدیریت پسماند شهری مدیریت شهری تامین انرژی پاک کاهش انتشار دی اکسید کربن شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق تبدیل زباله به انرژی درصد از زباله گازهای گلخانه ای اتحادیه اروپا مدیریت پسماند محل دفن زباله اقتصاد چرخشی تولید انرژی نیروگاه ها برای تولید تن زباله هزار تن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۵۴۸۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نخستین کارخانه تولید سیمان کربن صفر ساخته شد

 به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اینترستینگ اینجینیرینگ، ابتکارشرکت آلمانی «فناوری‌های کربن زدایی تایسنکراپ» «Thyssenkrupp Decarbon Technologies» می‌تواند نزدیک به صد درصد از انتشار دی اکسید کربن تولید شده در طول تولید کلینکر سیمان را جذب کند.

سالانه تولید سیمان و بتن، ۹ درصد از کل انتشار CO۲ انسانی در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد. به این ترتیب، این فناوری که نیاز به جایگزینی پایدارتر را مورد توجه قرار می‌دهد، با یک روش جدید همراه شده است: از اکسیژن خالص در فرآیند احتراق استفاده می‌کند و جایگزین هوای محیط می‌شود.

جذب ۱۰۰ درصد انتشار CO۲

بر اساس اعلام این شرکت، این فناوری جذب تقریبا صد درصدی انتشار کربن حاصل از تولید کلینکر سیمان را تسهیل می‌کند.

تایسنکراپدیروز (۲۳ آوریل ۲۰۲۴)، ساخت «اولین کارخانه سیمان بدون کربن در جهان» را به عنوان بخشی از پروژه فانوس دریایی خود، رسما آغاز کرد.

این فناوری که امکان جذب و استفاده مجدد از انتشار CO۲ را فراهم و راه را برای تولید سیمانعاری از کربن هموار می‌کند، گامی رو به جلو در مبارزه با تغییراتاقلیم است.

«رابرت هابک» «Robert Habeck» معاون صدراعظم آلمان و وزیر فدرال در امور اقتصادی، گفت: صنعت سیمان در مورد کربن زدایی با چالش بزرگی مواجه است.

ساخت این کارخانه در شهر لگردورف در آلمان نشان می‌دهد چگونه می‌توان تولید را کربن‌زدایی و به‌طور جسورانه‌ای سیمان و بتن را بدون آسیب دیدگی اقلیم عرضه کرد.

هابک تاکید کرد: این واقعیت که دی اکسید کربن نه تنها می‌تواند جذب شود، بلکه می‌توان از آن به عنوان ماده خام مجدد استفاده کرد، نمونه بارز تحول سبز است.

تایسنکراپ در بیانیه‌ای خاطرنشان کرد، هر تن سیمان معمولا حدود ۸۳۰ کیلوگرم CO۲ تولید می‌کند. در واقع، در سال ۲۰۱۹، ۱۷ درصد از انتشارات صنعتی در آلمان فقط ناشی از تولید سیمان بوده که ۲۰ میلیون تن CO۲ به هوا آزاد کرده است. به نظر می‌رسد تولید کلینکر سیمان اصلی‌ترین انتشار دهنده CO۲ باشد.

سیمانیک مصالح ساختمانی ضروری است. با این حال، تولید آن عامل حدود هفت درصد از انتشار کربن در جهان است. بنابراین، تغییر به سوی فرآیندهایدوستدار اقلیم بسیار حیاتی است.

مجریان این کارخانه می‌گویند با غنی‌سازی دی‌اکسید کربن با استفاده از فناوری «سوخت اکسیژن خالص» به مشتریان خود کمک می‌کنیم تقریباهمه CO۲ حاصل از فرآیند تولید را جذب کنند و بنابراین از آن به شیوه‌ای پایدار استفاده مجدد کنند.

از آنجایی که تولید جهانی سیمان سالانه بیش از چهار میلیارد تن است، این شرکت به پتانسیل رشد فناوری جدید اکسیژن خالص خوشبین است.

اکنون، این شرکت تجهیزات و خدمات خود را به حدود یک سوم کارخانه‌های سیمان در سراسر جهان عرضه می‌کند.

مفهوم اساسی پشت «سوخت اکسیژن خالص» شامل حذف CO۲ از گاز‌های خروجی از کارخانه‌های سیمان در یک سیستم کوره است. این امر از انتشار CO۲ به اتمسفر جلوگیری می‌کند، زیرا هوای محیط با اکسیژن خالص در فرآیند احتراق جایگزین می‌شود.

‌سپس گاز حاوی CO۲ به شکلی با خلوص بالا تصفیه‌شده که آن را برای کاربرد‌های مختلف از جمله صنایع شیمیایی مناسب می‌کند.

پیش‌بینی می‌شود اجرای این فرآیند در این کارخانه آلمانی، انتشار CO۲ را تا حدود ۱.۲ میلیون تن در سال کاهش دهد. قرار است این کارخانه در سال ۲۰۲۸ راه اندازی شود.

انتهای پیام/